Met vlucht UA763 vliegen we op zondag 17 augustus via Chicago naar Anchorage Alaska.
Door de verscherpte controle op de luchthaven van Chicago halen we nog maar net ons vliegtuig naar Anchorage. Twee van onze medereizigers, Mala en Sabit, halen het vliegtuig niet en komen met een latere vlucht via Seattle pas laat op de avond aan. Ook enkele stuks bagage kunnen pas veel later op de luchthaven worden opgehaald.


Anchorage
We zullen de komende drie weken al kamperend door Alaska en Noordwest trekken in twee minibussen en de chauffeur/gidsen Andrew en Ryan.
De eerste twee nachten zijn nog redelijk comfortabel. We overnachten in een motel vlakbij het centrum van Anchorage.
Na een snelle hap en een goede nachtrust rijden we onze eerste dag in Alaska naar de Portage gletsjer. We maken een wandeling naar het eind van de acht kilometer lange gletsjer, een goede warming-up voor de nog te lopen hikes.
In de middag bezoeken we de 'stad'. Veel is er niet te beleven, al vermaken we ons met een klein groepje 's avonds na het eten wel in een gezellige kroeg. In haar enthousiasme stort Wendy, na een praatje met de diskjockey, van het trapje en verstuikt haar enkel. De komende paar dagen zal ze ingetapet en met stokken verder moeten. In de kleine uurtjes gaan we (samen met Trees en Jos, bij wie de eerste poging om terug te gaan mislukte) terug naar het motel.

Denali National Park
De auto's worden ingepakt en nu gaat de echte reis pas beginnen.
We rijden over een prachtige weg in noordelijke richting naar Denali NP en zien na een tijdje in de verte Mount McKinley liggen. Met 6194 meter de hoogste berg van Noord-Amerika. We zetten voor drie nachten onze tenten op en rond het kampvuur leren we elkaar een beetje beter kennen. Andrew vertelt hoe te handelen als je onverwachts een beer tegenkomt.
Afhankelijk van de soort beer, grizzly beer of zwarte beer, moet je voor dood gaan liggen of juist vechten voor je leven. Ik hoop dat ik op het bewuste moment nog weet wat ik bij welke beer moet doen!
In ieder geval is het raadzaam om niet alleen te lopen maar met meerdere personen en in geval van een beer voorzichtig achteruit terug lopen om hem ruimte te geven.
Onze eerste dag in Denali maken we een wandeling naar een 600 meter hoger gelegen plateau vanwaar we een mooi uitzicht over een deel van het park hebben.
Om wat meer kans te hebben op wild gaan we de volgende dag met een bus het park in en hopen onderweg beren, elanden en kariboes te zien.
Vanuit de bus zien we in de verte wat beren en elanden, maar door de afstand is het erg onduidelijk en enigszins teleurgesteld keren we terug naar de kampplaats. In tegenstelling tot vorige dagen regent het vandaag en besluiten we om onderweg niet uit te stappen voor een wandeling.

Valdez
We rijden zuidwaarts naar de kustplaats Valdez.
Valdez ligt aan de Prince William Sound, een fjord die uitkomt in de Golf van Alaska. Het is een eldorado voor vissers en de camping staat dan ook vol met grote campers met stoere, ruige Amerikanen die elke dag het water op gaan en 's avonds de gevangen zalm op de camping schoon maken. Omdat deze schoonmaakplaatsen vlak voor de douches staan 'genieten' we 's morgens op onze nuchtere maag van deze 'heerlijke' vislucht.
's Avonds vermaken we ons in de plaatselijke bar en spelen een partijtje poolbiljart. Om 2 uur in de nacht worden we door Andrew en Ryan gewekt. Het is een heldere nacht en er is noorderlicht. Volgens de locals de mooiste sinds tijden!
Half slapend genieten we van het prachtige noorderlicht dat boven de stad verschijnt. Op onze vrije dag in Valdez zijn er verschillende mogelijkheden om actief bezig te zijn. Met z'n achten keizen wij voor een tien uur durende kayaktocht naar de Columbia Glacier.
Een boot brengt ons in twee uur naar de 40 kilometer verder gelegen gletsjer. Samen met Kate, onze gids, peddelen we eerst naar de kust voor een kleine wandeling en de lunch.
We kunnen niet meteen naar het ijs varen omdat het water nog te hoog staat. Als het eb is liggen de ijsschotsen wat stabieler in het water en is het gevaar voor kantelen kleiner. Uiteindelijk maken we een tocht tussen het ijs door. Al kayakkend passeren we de enorme brokken ijs die van de gletsjer zijn afgebroken en nu langzaam lichting zee drijven. De mooie blauwe kleur van het ijs en de prachtige vormen van het ijs maken dit een van de hoogtepunten van deze reis.

McCarthy
Na twee nachten in Valdez rijden we weer noordwaarts. Een drie uur durende tocht over een onverharde weg brengt ons in McCarthy, of eigenlijk op een kampplaats een kwartiertje lopen van McCarthy. Veel bijzonders is de kampplaats niet, douches zijn er niet en het enige aanwezige toilet ruik je al van meters ver. Het wordt dus een paar dagen afzien. Ondanks het ongerief worden het toch een paar geweldige dagen.
We maken een mooie wandeling in de omgeving van de Root gletsjer en een dag later maken we een tocht over de gletsjer.






Met speciale ijzers onder de schoenen en onder begeleiding van een gids wandelen we over en tussen het 300 meter dikke ijs. Grote scheuren in het ijs waar we tussendoor lopen en kleine watervallen en meren maken het een onvergetelijke tocht.
Als bijzondere afsluiting van deze mooie dag komen we op de terugweg een zwarte beer tegen. Op nog geen 20 meter van het pad waar wij op lopen zien we moederbeer met twee jongen. In alle rust kunnen we ze fotograferen en op de video zetten.
Inmiddels is de 'busmuts' een vast onderdeel van ons kampvuurgesprek.
Op initiatief van Wendy en Nathalie worden er reisgenoten die door hun gedrag of uitspraken opvallen genomineerd voor de busmuts. Aan het eind van de reis is ongeveer iedereen wel een keer genomineerd. Zelf ben ik, samen met mijn tentgenoot Eric, een keer genomineerd omdat wij net iets te laat ontdekten dat de ingang van de buitentent niet aansloot op de ingang van de binnentent.
Ons Alaska deel zit er bijna op. Na een laatste nacht in Tok, een plaatsje met bijna alleen maar motels en een tankstation (maar wel een kampplaats met een heerlijke douche!) rijden we over de Top of the World Highway naar Canada.
Het is een prachtige tocht door de bergen. Vooral de vele herfstkleuren zijn schitterend.

Dawson City Gold Rush
In Dawson City is ooit de Gold Rush begonnen. De ontdekking van goud in 1896 die de ingrijpende Klondike Gold Rush in gang zette, wordt doorgaans toegeschreven aan drie pioniers uit de Yukon-regio. Het gebeurde allemaal op een zonnige namiddag in augustus toen George Carmack, Dawson Charlie en Skookum Jim langs Rabbit Creek trokken (later omgedoopt tot Bonanza Creek).
De goudzoekerskoorts van 1898 veranderde deze afgelegen plaats in de wildernis in de grootste stad van Noordwest Amerika.
De huizen van Dawson City zijn nog steeds in de oude stijl en in het Diamond Tooth Gerties Casino kan nog steeds gegokt worden. Na een bezoekje aan het casino gaan we naar een andere bar, waar gedanst kan worden op gezellige muziek. Deze bar wordt hoofdzakelijk door locals bezocht en iedereen keek dan ook verschrikt op toen Heidi al struikelend de bar binnen viel.
Na Wendy het tweede kroegongeval.
We zetten Heidi met haar been omhoog in een stoel en dansen tot diep in de nacht. Om een uur of drie lopen we terug naar de kampplaats. We moeten met de veerpond de Yukonrivier oversteken en vanaf het water genieten we weer van een prachtig noorderlicht.
Onze eerste dag in Dawson City doen we rustig aan. Uitslapen en wat wandelen in het stadje. Ook genieten we van ons bad. In een apart huisje staat een grote ton heet water op een houtvuur.
We tappen wat water in een teiltje, vullen het aan met wat koud water en scheppen het water over ons heen.
De tweede dag maken we een wandeling in de omgeving en gaan 's avond weer naar die gezellige kroeg.
Bij ons vertrek uit Dawson City regent het en gezamenlijk besluiten we om de overnachting langs de Klondike Highway over te slaan en rechtstreeks naar Whitehorse te rijden.

Whitehorse
Wat mij betreft mag Djoser Whitehorse uit het programma schappen. Er is totaal niets te beleven en wandelmogelijkheden zijn er nagenoeg niet.
Terwijl het merendeel van de dames een avondtocht te paard maken, gaan we met de rest naar de bioscoop. De film die we zien is Johnny English met Rowan Atkinson in de hoofdrol. Ook bezoeken we, naar een lange rit door de bergen, Skagway. We zijn dan weer terug in Alaska, namelijk de oostelijke strook onder Yukon. Hier komen dagelijks de grote cruiseschepen uit de VS en hun passagiers overstromen dan massaal de stad die (zo lijkt het) uitsluitend bestaat uit souvenirwinkels.
Vanuit Skagway nemen we de boot naar Hains, alweer z'n saai stadje met souvenirwinkels. Gelukkig was de boottocht er naar toe wel erg mooi.

Kluane National Park
Onze laatste kampplaats is Kluane NP, met een oppervlak van ruim 22.000 km2 een van 's werelds grootste Nationale Parken.
Op de weg naar onze kampplaats stoppen we bij het Kluane Lake voor een korte wandeling. Onze tenten zetten we voor de laatste keer op bij een meertje. Het aanwezige hotelletje heeft een gezellige bar met poolbiljart. Een goede plaats om op het einde van de vakantie te zijn.
Voor het laatst trekken we de wandelschoenen aan en maken nog een mooie hike naar een uitzichtpunt, vanwaar we een mooi overzicht hebben over dit deel van het park. Het is weer een zonnige dag en door de heldere nacht is de volgende morgen sommige etenswaar en het water bevroren.
Een beetje rillerig van de kou ontbijten we voor het laatst en nadat alle tenten weer zijn opgeruimd vertrekken we naar Archorage.
Tot Beaver Creek rijden we met de twee busjes. Hier nemen we afscheid van Andrew en Ryan en stappen over op een grote bus voor de 10 uur durende rit naar het vliegveld. De terugvlucht via Seatlle en Washington verloopt voorspoedig en op zondag 7 september landt vlucht UA946 om 7.30 uur op Schiphol.
Einde van een erg leuke vakantie met gezellige reisgenoten en vele foto's en film van een schitterend land.








nog meer foto's van Alaska / Canada

Deze reis is geboekt bij