GHANA / TOGO / BENIN 2013/2014
een reisverslag......
Dit jaar geen kerstboom en andere kerstversiering, want op 24 december vertrek ik voor een reis naar Ghana, Togo en Benin. Nadat ik de auto op lang parkeren heb gestald wandel ik nog wat door de vertrekhal. Omdat we moeten wachten op een paar transferpassagiers vertrekken we iets later dan gepland.
Ghana
 Nieuwegein
 Ghana
Onze reisbegeleider Wim reist met ons mee en op het vliegveld
van Accra maak ik kennis met de overige reisgenoten.
We blijven één dag in
Accra en om zoveel mogelijk te zien maken we een city-tour.
We rijden eerst
naar Aburi voor een bezoek aan een botanische tuin. Eigenlijk wel een eind
rijden voor een slecht onderhouden tuin ;-((
Terug in de stad rijden we naar
de vissershaven met langs het strand een levendige markt.
Heerlijk om hier
rond te lopen en te genieten van de bedrijvigheid!
Een bezoekje aan het
in 1839 door Nederlanders gebouwde Fort Ussher mag natuurlijk niet ontbreken.
 Crevecoeur is een fort aan de Goudkust in het
huidige Ghana. Het fort werd gebruikt voor de slavenhandel door met name
de West-Indische Compagnie. Het fort werd gebouwd door de WIC in 1649
nabij Ussher Town dat tegenwoordig in Accra ligt. Met uitzondering van een
korte Britse periode tussen 1782 en 1786 bleef het fort tot aan 1867
Nederlands, waarna het alsnog Brits werd. Tegenwoordig doet het fort
dienst als de gevangenis van Accra.
|
De volgende dag rijden we door naar Cape Coast om nog een
paar forten te bezoeken. Op een heuvel aan zee ligt Fort Amsterdam.
 Dit fort is door de Engelsen in 1631 als fort Cormantine gesticht,
In 1665 wisr de WIC (West Indische Compagnie) het fort te veroveren en herdoopte
het in fort Amsterdam. Aanvankelijk was goud het doel van de handelspost
geweest. Dat werd geruild tegen drank, tabak en geweren. Later was de
slavenhandel het oogmerk. De "Kormantijnen", zoals ze werden genoemd, waren
gekocht van de Ashanti, werden ingesloten in het fort en vervolgens verscheept
naar Jamaica en Suriname. Zo vonden tussen de 10 en de 20 miljoen Afrikanen hun
weg naar Amerika. In 1782 werd het fort weer Brits, waarna de Nederlanders het
in 1785 wel weer terug veroverden. In 1811 kwam er een Afrikaans leger uit
Anomabu dat de Nederlanders verjoeg en het fort vernietigde.
|
Een ander fort dat we bezoeken is fort Elmina.
 Portugezen bouwden het fort in Elmina in 1482. Het was de eerste Europese
nederzetting in West-Afrika. Zij noemden de vesting São Jorge de Mina. Het fort
diende de goudmijnen in het gebied te beschermen. De Nederlanders deden vele
pogingen het fort te veroveren. Dit lukte echter pas in 1637, toen Johan Mauritz
van Nassau het fort vanaf de nabijgelegen St. Jago heuvel onder vuur nam. De
zwarte bladzijden uit de Nederlandse geschiedenis kunnen je nauwelijks ontgaan
in Elmina, ruim 150 kilometer ten westen van Accra. In de slavenkerkers van het
fort dat de Nederlanders in 1637 veroverden op de Portugezen, bekruipt je
honderden jaren na dato stilletjes nog altijd een schuldgevoel. Ruimtes van
slechts tien bij vijf meter. Voor 150 slaven per vertrek! De laatste stop op hun
onmenselijke weg richting Amerika of Azië. Vier boten per jaar met 500 slaven
per schip. |
We verlaten de kust en rijden noordwaarts naar Kakum
Nationaal Park.
 We maken een leuke wandeling over zeven touwbruggen en
vervolgen onze weg in het park met een wandeling, wat later een excursie blijkt
te zijn. Lekker doorlopen is er niet bij en aan het eind van de tocht "vlucht"
ik samen met nog een paar reisgenoten uit de groep en wandelen we verder naar
het eindpunt van de tocht.
We rijden verder landinwaarts en komen aan in
Kumasi, de hoofdstad van de Ashanti.
Ergens in een klein hutje op het
terrein van de universiteit staat het Ashanti-zwaard. De legende gaat dat een
Ashanti god een gouden stoel heeft gebracht en het zwaard in de grond heeft
gestoken. Net als de legendarische excalibur kan niemand het er uit krijgen. Als
het toch zou gebeuren, valt de eenheid van het volk uit elkaar.
Bij elke
poging zakt het zwaard dieper weg.
Kumasi heeft een zeer grote levendige
markt.
Samen met Roel wandel ik over de markt, de grootste van West-Afrika.
Op deze kleurige markt vind je geen souvenirs maar alle soorten handelswaar.
Van levende kippen, gedroogde vis, rauw vlees, verse groente en tomaten tot
kleding, potten en pannen. Echt alles wat er maar te koop is.
De
volgende morgen maken we een trip naar een paar kleine dorpen om wat lokale
nijverheid te zien, zoals een weverij, stempeldruk, kleding en houtsnijwerk.
De laatste dagen in Ghana gaan we wandelen.
Eerst aan bezoekje aan
de Akaawaterval en een dag later naar de Wii waterval.
 Het is inmiddels
31 december en iedereen heeft inkopen gedaan: drank en snacks. Na het eten
verzamelen we bij het zwembad en vieren oudejaarsavond.
Om middernacht
klinken we op het nieuwe jaar en nemen een Nieuwjaars duik in het zwembad.
Togo
Nieuwegein
 Togo
Aan de grens nemen we afscheid van William, onze
chauffeur in Ghana.
Zonder veel oponthoud worden de grensformaliteiten
verricht en maken we kennis met onze nieuwe bus plus chauffeur Simon.
 Ook zien we een vreemd gekleed mannetje rondlopen, wat later onze gids Malick blijkt
te zijn.
Malick zal ons in Togo en Benin begeleiden en heeft het voornemen
om elke dag andere lokale kleding te dragen uit beide landen, maar ook uit Mali,
zijn thuisland.
Na ingecheckt te zijn verken ik de stad Kpalimé en
geniet weer van de bedrijvigheid op de markt.
In de middag vertrekken we
voor een bezoek aan Womé waar we, na een wandeling naar de waterval, uitgenodigd
worden voor een lokale dansvoorstelling.
Heerlijk basic zonder toeristische
trekjes, maar gewoon wat mensen uit het dorp die samen muziek maken en dansen.
We verlaten het zuiden van Togo en hebben een lange reisdag.
Onderweg stoppen we voor een bezoekje aan een lokale markt en aan het eind
van de dag stoppen we in Sokodé.
Hier worden we uitgenodigd om te kijken
naar een vuurdans. Hierbij raken de dansers zo in trance, dat zij over de stapel
brandend hout lopen.
De ochtend in Kara ga ik niet een op excursie, maar
wandel ik met Fred naar het centrum van de stad.
Natuurlijk is er weer een markt. Overal
vriendelijke mensen die het best leuk vinden om op de foto te
gaan.
In de middag bezoeken we het dorp Tchare. Hier houdt de jeugd een
soort worstelcompetitie.
Twee groepen dagen elkaar uit en twee aan twee
proberen ze elkaar op de grond te krijgen.
 We rijden verder richting
grens, maar eerste bezoeken we nog een mooi dorp. We volgen een onverharde weg
totdat de bus niet verder meer kan. De rest lopen we naar het dorp.
Het is
of de tijd hier stil is blijven staan!
Prachtige uit leem vervaardigde
huizen vormen het dorp. Ieder huis heeft beneden de opslagplaats en boven op het
dak wordt er geleefd en geslapen. Het lijken net mini kastelen.
Benin
Nieuwegein
 Benin
Een duidelijke
grensovergang is er niet en het duurt dan ook even voor we bij het juiste gebouw
staan voor de grensformaliteiten.
 Ook hier zien we weer bijzondere dorpjes
met lemen huizen.
De noordelijkste plaats die we aandoen is Natitingou.
Hier maken we voor het eerst kennis met fetisj.
Aan de buitenmuren van
de huizen hangen diverse fetisj-voorwerpen.
Een fetisj is een natuurlijk
voorwerp dat wordt verondersteld om bovennatuurlijke bevoegdheden te hebben, of
in het bijzonder een ding dat door mensen is gecreëerd dat macht over mensen
heeft.
Het blijft altijd leuk, een wandeling en een bezoekje aan de
lokale markt.
Ook hier in het Atakora-gebied maken we weer een mooie wandeltocht.
Aan het eind van de dag verzamelen we ons weer voor een
dansvoorstelling.
Deze voorstelling is wel iets meer toeristisch. Allemaal dezelfde kleding en
in de pauze omkleden, het lijkt wel professioneel…….
We rijden weer
zuidelijk, richting kust.
In Djougou blijven we één nacht, waarna we een
lange dag reizen voor de boeg hebben.
Onderweg stoppen we weer bij een paar
dorpjes. Ook stoppen we bij de belangrijkste fetisj-plaats van Benin, Dancoli.
We reizen verder naar de kust. De weg is zo slechts, dat onze gemiddelde
snelheid hooguit 20 kilometer per uur is.
Regelmatig moeten we aan de kant om tegemoetkomende
vrachtauto's de ruimte te geven en staan kapotte vrachtwagen midden op de weg
stil. We rijden op de
belangrijkste verkeersader van Benin, de hoofdweg van de kust landinwaarts naar
Niger en Burkina Faso.
Aan het eind van de dag maken we een boottocht
over het Nokoué-meer naar het paaldorp Ganvié.
Op de terugweg zien we de zon
langzaam oranje kleuren. Een mooie afsluiting van een vermoeiende reisdag.
Vanuit Cotonou maken we een uitstapje naar Porto Novo.
Na een bezoek aan het etnografisch museum, dat in het
voormalige paleis van koning Xogbonou is gevestigd, rijden we verder naar
Aguégués.
Hier stappen we weer in een boot en varen naar een dorpje.
Onderweg worden we opgewacht door een boot met
muzikanten.
Ze begeleiden ons verder dansend en trommelend naar het
paaldorp.
 De volgende dag staat in het teken van voodoo. We bezoeken
eerst het plaatsje Ouidah, waar we een voodoo marktje bezoeken.
In de middag
bezoeken we het voodoo-festival. Ik vind het zelf wat tegenvallen.
Bij
voodoo denk ik aan Haïti, waar alles nogal spectaculair is, met voodoo-poppen en
wilde dansen.
In Benin is alles wat rustiger. Het is eigenlijk meer een
muziekfestival met op het strand wat mensen die voodoo-offertjes doen.
Op
zich wel aardig, maar toch had ik er meer van verwacht.
 Voordat we doorrijden
naar het strand nog een laatste bezoek aan een dorp. Ook hier weer een
dansvoorstelling.
De laatste dagen lekker niets doen! Een boek lezen aan
het zwembad en aan het eind van de middag een duik in zee en een lekkere
cocktail bij de strandbar. Een heerlijke manier om de vakantie mee af te
sluiten.
nog meer foto's van Ghana / Togo / Benin
Deze reis is geboekt bij
|