| 2018/2019 Colombia
|
2019 Armenië / Georgië
|
Voor mij is Medellín een van de hoogtepunten van de reis.
We bezoeken de volkswijk Comuna 13. Nog niet zo lang geleden was dit een van de onveiligste wijken van Colombia.
Ondertussen is het tij gekeerd en vind je hier de enige publieke roltrap ter wereld, een wandelboulevard met uitzicht en vooral schitterende graffiti.
Een levendige stad met vriendelijke locals en veel hippe cafeetjes.
lees verder.........
| .JPG)
We gebruiken Jerevan als uitvalsbasis om de komende vier dagen de stad en de omgeving te zien.
De stad is gesticht in 782 voor Christus en is daarmee een van de oudste steden ter wereld.
We beginnen natuurlijk met een stadstour.
Allereerst bezoeken we het Haghtanak park met het standbeeld van Mayr Hayastan (moeder Armenië), vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over de stad.
lees verder.........
|
| 2017 Canada
|
2018 Sri Lanka
|
 We worden afgezet op een parkeerplaats bij de Maligne Canyon. Van hieruit maken we een mooie wandeling langs de canyon en worden aan het eind weer opgepikt door Byron met de bus. Het pad voert ons eerst naar een lager gelegen gebied langs een snel stromende rivier. We lopen verder door het bos en eindigen bij Lake Annette, onze lunchplaats. Een prachtige, afwisselende wandeling.
We reizen verder. Onderweg naar Kananaskis genieten we weer van het mooie uitzicht. We stoppen bij Athabasca Ice-field en maken een wandeling naar de gletsjer.
lees verder.........
|  We nemen de boot en varen naar het eiland Nainativu en bezoeken daar de Nagadeepa tempel en de Pooshani Ambal tempel.
* Nagadeepa Rajamaha ligt ongeveer een kilometer ten zuiden van de haven, deze dagoba is helemaal spik en span. De tempel wordt omringd door beelden van olifanten en wuivende palmen.
* Nainativu Nagapooshanui is de bekendste tempel van Nainativu. Een hindoetempel met kleurrijke afbeeldingen van goden en mythische figuren. Gelovige Srilankanen brengen hun offers, nieuwsgierige koeien eten deze op. Zij mogen, zij zijn heilig.
lees verder.........
|
| 2016 Myamnar
|
2016/2017 India
|
.JPG)
Samen met een gids bezoeken we de Shwedagon-pagode. Maar eerst wandelen we rondom de pagode door de straatjes en zien het alledaagse leven voorbij trekken. Hierbij horen ook de monniken, vaak kinderen vanaf 7 jaar, die met hun bedelnappen door de straat lopen terwijl de mensen deze vullen met rijst en andere giften. De Shwedagon-pagode is het meest vereerde boeddhistische heiligdom van Myanmar. Volgens de legende omvat de schrijn de relieken van vier Boeddha's.
lees verder.........
|
Net als in andere Indiase steden is de binnenstad van het oude Delhi een chaotische wirwar van straatjes, waar het krioelt van de mensen, ossenwagens, fietsen, auto's, paardenwagens en verder alles wat beweegt. In dat oude centrum staan gebouwen van rode steen, de nalatenschap van de grootmogols. Het is enorm druk en met enige moeite weet onze bus het Rode Fort te bereiken.
Het beroemde Rode Fort werd in 1639 gebouwd in opdracht van Shah Jahan, die zijn hoofdstad van Agra naar Delhi verplaatste.
lees verder.........
|
| 2015 New York
|
2015/2016 Centraal Amerika
|
Foto's van een week New York
|
 Het is vandaag 25 december, eerste kerstdag. Iets over zeven uur in de morgen vertrekken we naar de grens met Nicaragua. Volgens Igor, onze reisbegeleider, vertrekken we zo vroeg om de drukte bij de grens voor te zijn. Het blijkt echter anders van verwacht. Als we bij de grens aankomen, staat er al een rij van meer dan honderd mensen te wachten, dus moeten wij ook netjes aansluiten in de rij. In het douanekantoor zijn maar twee van de zes loketten geopend en gaat alles niet zo snel.
Gelukkig loopt alles geordend, mede door het grote aantal politieagenten, en schuiven we gestaag op naar het douanekantoor. Inmiddels zijn er nog twee loketten geopend en na ruim drie-en-een-half uur zijn de we grens over en Costa Rica uit.
lees verder.........
|
| 2014 Suriname
|
2015 Cuba
|
.JPG)
Vandaag begint onze jungletocht echt! Met een snelle boot varen we de Corantijn rivier op landinwaarts. De krachtige buitenboordmotor zorgt ervoor dat we de 85 kilometer vanaf Nickerie in ruim drie uur doen. We hangen onze hangmatten weer op voor de komende drie nachten. Slapen in hangmatten heet hier in Suriname hangmatteren.
Het is overdag rond de 35 graden en daarom is het wel lekker om een duik te nemen in de Corantijn rivier en ons met de stroom mee te laten drijven naar een aanlegplaats iets verderop. Terug zwemmen tegen de sterke stroom in doe ik maar niet.
lees verder.........
|
.JPG)
Santa Clara wordt ook wel de stad van Che genoemd. De stad is beroemd om een belangrijke historische gebeurtenis: in 1958 vonden hier de laatste gevechten van de door Che Guevara geleide guerrillaoorlog plaats, die het einde van Batista's dictatuur markeerde. Uiteraard staat er een levensgroot standbeeld van Che op de Plaza de la Revolucion. Het valt trouwens op dat waar je ook komt, in dorpen en grote steden, overal zijn beelden en schilderingen van Che te zien, Terwijl van de beide Castro's bijna geen afbeelding aanwezig is. Che Guevara wordt door de Cubanen echt gezien als de grote verzetsheld en bevrijder van het land.
We verlaten Santa Clara en rijden door naar de kust.
lees verder.........
|
| 2013 Kleine Sunda eilanden
|
2013/2014 Ghana / Togo / Benin
|
We verlaten Flores en stappen aan boord van een traditionele houten boot. De komende drie dagen
maken we een boottocht en gaan we op zoek naar de komodo-varanen.
Onderweg gooit de kapitein het anker uit zodat we heerlijk kunnen snorkelen en genieten van het mooie koraal en de vele vissen.
Het eeste eiland dat we aandoen is Rinca. De groep wordt is tweeen gesplitst en met een lokale gids maken we een wandeling over het eiland, op zoek naar de varanen. Bij het startpunt zien we er al een paar. Even verder zien we een nog jonge varaan hoog in een boom zitten. Varanen eten hun eigen jongen op. Daarom leeft een jonge varaan de eerste drie jaar veelal in de bomen, waar hij veilig is voor de volwassen varanen.
lees verder.........
|
 In de middag vertrekken we voor een bezoek aan Wome waar we, na een wandeling naar de waterval, uitgenodigd worden voor een lokale dansvoorstelling.
Heerlijk basic zonder toeristische trekjes, maar gewoon wat mensen uit het dorp die samen muziek maken en dansen.
We verlaten het zuiden van Togo en hebben een lange reisdag. Onderweg stoppen we voor een bezoekje aan een lokale markt en aan het eind van de dag stoppen we in Sokode. Hier worden we uitgenodigd om te kijken naar een vuurdans. Hierbij raken de dansers zo in trance, dat zij over de stapel brandend hout lopen.
lees verder.........
|
| 2011 Costa Rica
|
2012 Loas / Cambodja
|
.JPG)
De komende drie nachten verblijven we in een lodge, enkele kilometers buiten het stadje.
We rijden de eerste avond met z'n allen naar de stad om te eten en belanden is een geweldig goed restaurant. Ik bestal een biefstuk met grote garnalen en hollandaisesaus. Heerlijk!, de biefstuk was zo zacht als boter en de garnalen verrukkelijk! De volgende twee avonden ga ik hier weer eten.
Het blijft maar regenen en ook de vooruitzichten zijn niet goed. Ondanks dat gaan we toch wel in de ochtend wandelen. Ik ga samen met Gerda eerder terug en redelijk droog, maar de rest van de groep komt wat later helemaal doorweekt terug.
Vanuit de lodge rijden we in twee uur naar Cano Negro. Hier maken we een boottocht door het natuurreservaat. Het is gelukkig droog en we genieten van de mooie natuur en de vele dieren.
lees verder.........
|
 Vanuit Luang Nam Tha begint onze driedaagse wandeltocht.
De groep wordt in tweeen gesplitst, er is een zware tocht en een minder zware. Ik ga met de minder zware mee.
De meeste bagage is achtergebleven en met alleen de kleine rugzak vertrekken we.
Het is geen zware tocht, meestal vrij vlak en goede paden.
Na een dag wandelen, komen we aan het eind van de middag aan in een Akha-dorp. We slapen bij mensen thuis en de groep wordt opgedeeld over drie families. Ik krijg samen met Andre en Johnny een slaapplaats toegewezen in een groot huis op palen. In een hoek van het centrale woongedeelte liggen aan paar dunne matjes en hangt een klamboe. Dit is ook de plek waar de televisie staat en onze matrassen worden dan ook bezet door kinderen die een spannende soapserie kijken.
Na het eten maken we een kampvuurtje. Af en toe komt er een groepje dorpskinderen langs om naar die vreemde toeristen te kijken.
lees verder.........
|
| 2011 Kenia / Tanzania
|
2010 Brazilië
|
Heel bijzonder en volgens de chauffeur ook uniek is de killing van een wildebeest door ruim 20 hyena's. Als we door de krater rijden zien we opeens een paar hyena's hardlopen. We volgen ze en zien er later nog een paar.
Even verderop in de rivier staat een wildebeest in het water met drie hyena's op zijn rug. Rondom staan nog meer hyena's op de twee meter hoge oever.
De hyena's hebben zich vastgebeten aan de romp van het beest. Pogingen om los het komen mislukken en we horen de angstkreten van de wildebeest. Er komen steeds meer hyena's bij en na een strijd van zeker 10 - 20 minuten delft de wildebeest het onderspit en storten alle hyena's zich op de prooi.
Het is een wreed gezicht, maar that's life! De wet van de sterkste.
lees verder.........
|
 Over een breedte van drie kilometer dondert de Rio Iguacu via een keten van 275 watervallen in een 80 meter diepe canyon. Foz do Iguacu is dan ook de grootste waterval ter wereld!
Je kunt de watervallen bekijken van maar liefst vier kanten: van de Braziliaanse kant (mooiste uitzicht), van de Argentijnse kant (avontuurlijke paden met bruggetjes ), van de bovenkant (per helikopter voor het fraaiste totaaloverzicht) en van de onderkant (per rubber wildwaterboot tot aan de 'Duivelskeel').
Met een wildwaterboot maken we een tocht langs de watervallen en op twee plaatsen varen we tot onder de enorme watermassa, die met donderend geraas naar beneden stort.
Uiteraard blijven we niet droog. Vooral niet als we de vraag van de bootsman of we van water houden bevestigend beantwoorden.
lees verder.........
|
| 2009/2010 Mali
|
2009 Vietnam
|
 Alle nog aanwezige bagage, de tenten, slaapmatjes en etenswaren voor de komende dagen worden met ezelskarren naar onze slaapplaatsen vervoerd.
Zelf gaan we te voet op pad naar het onder aan de Falaise gelegen plaatsje Kani Kombole.
Alle dagen van de trekking slapen we in eenvoudige kampementen. Wassen doe je in een hokje me een emmer water en het toilet is vaak alleen maar een gat in de grond. We slapen onder een afdak, buiten op de grond of op het dak. Een tent opzetten kan, maar is niet altijd nodig.
lees verder.........
|
 Zadelpijn!
Die kwam pas de tweede dag van onze driedaagse fietstocht door de Mekongdelta.
Met een bus zijn we eerst de stad uitgereden en daarna op de fiets gestapt, zeer goede mountainbikes. Het eerste stuk ging nog over de hoofdweg, maar al gauw zijn de via kleine, smalle weggetjes de delta in gereden.
Af en toe stoppen we voor een foto of een praatje met de plaatselijke bevolking, die het prachtig vindt om een paar fietsende bleekgezichten langs te zien komen.
lees verder.........
|
| 2008 West Papua (Indonesie)
|
2007/2008 Botswana / Namibië
|
 We beginnen de eerste trekking met lichte regen, maar al gauw wordt het droog. Wel zijn de paden nat en glibberig en zit het profiel van mijn wandelschoenen snel vol met modder.
Het einddoel van de eerste dag is Kumulak. Als we aankomen in het dorpje gaat onze gids Bennie eerst onderhandelen met het dorpshoofd over onze slaapplaatsen. Meestal wordt het 't huis van de onderwijzer, vaak het enige houten huis van het dorp. Het meubilair wordt verwijderd zodat wij onze slaapmatjes op de vloer kunnen leggen en onze klamboes kunnen ophangen.
lees verder.........
|
Met z'n allen doen we rond het kampvuur een leuke vakantiequiz en om 12 uur 's nachts steken Rik en Wim het vuurwerk af. Personeel van de campsite komt ons al dansend en zingend een gelukkig Nieuwjaar wensen en samen drinken we een beker champagne.De volgende morgen rijden we de Sossusvlei in. Met een lokale gids lopen we langs de zandduinen naar een drooggevallen meer. De kleurcombinatie van het witte meer, de zandduinen op de achtergrond en de strakblauwe lucht is geweldig! We eindigen de dag bovenop zandduin 45 en zien de zon langzaam onder gaan.
lees verder.........
|
| 2007 Jordanië
|
2006/2007 Kenia / Uganda
|
 Er zijn twee manieren om in Petra te komen. Gewoon via de hoofdingang door de Siq (een kilometer lange, reusachtige scheur in de zandstenen rotswanden die zich langs overhangende kliffen slingert) of door eerst in tweeeneenhalf uur over rotsen om de stad heen te lopen en via het 800 traptreden hoger gelegen klooster Al Deir de stad binnen te gaan.
Wij kiezen natuurlijk voor het laatste, want waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan!
lees verder.........
|
De rangers hebben vannacht de overnachtingplaats van de Mubare familie gespot en vandaar volgen we het spoor verder. Net als bij de chimpansees zijn er geen begaanbare paden, maar lopen we door de hoge begroeiing richting gorilla's.
We kunnen ze op vier tot vijf meter naderen en zien beneden ons een enorme silverbackgorilla, Ruhondeza, het hoofd van de familie. De hele Mubare familie bestaat uit negen gorilla's waarvan we er zes van zeer dichtbij zien. We mogen maximaal een uur blijven en dit is voorbij voordat je het door hebt.
Twee jonge mannetjes, Marayika en Muyambi, stoeien vlakbij met elkaar en even verderop zit Bukumu, het vrouwtje met haar pasgeboren baby.
lees verder.........
|
| 2006 Mongolië
|
2005 Madagaskar
|
 In twee groepen vertrekken we al deinend op de rug van een kameel de woestijn in. De tocht duurt twee uur, maar na een kwartiertje krijg ik al last van de ongemakkelijke zit op het zadel. Ik besluit om, net als de Mongolen zelf, iets schuin te gaan zitten met een bil op het zadel. Door af en toe van bil te wisselen blijft het dragelijk.
lees verder.........
|
Vroeg in de morgen vertrekken we naar het zuidelijk gelegen Antsirabe, een gezellige stad waar het belangrijkste vervoermiddel de pousse-pousse is. Dit is een soort riksja, in vrolijke kleuren rood, geel en blauw geschilderd. Bij het verlaten van het hotel wordt ik meteen 'overvallen' door een bende pousse-pousse lopers. Voor een klein bedrag willen ze je graag de stad door rijden, maar ik wandel toch liever. Onderweg wordt ik ook regelmatig aangeklampt om in te stappen en willen ze allemaal een afspraak maken voor een ritje de volgende dag: "Remember me, I'm pousse-pousse number 8, my name is Gaston and I will drive you tomorrow."
lees verder.........
|
| 2004/2005 Ethiopië
|
2004 Ladakh (India)
|
We verlaten de camping van Turmi en rijden het Magopark in. Het wordt een avontuurlijke rit waarbij we drooggevallen rivierbeddingen doorkruisen en vast komen te zitten in diepe kuilen en het mulle zand.
Onderweg stoppen we bij een dorp langs de Omo-rivier. Hier wonen de Karo. Het is een zeer kleine stam die in een paar dorpjes langs de rivier leven. De vrouwen versieren zich met enorme littekens op de huid en dragen vaak een spijker door de onderlip.
lees verder.........
|
Met een bus vol kampeerspullen en eten rijden we vroeg in de morgen naar ons startpunt van de trektocht Basgo.
De bus rijdt verder met al onze bagage naar de kampplaats.
Samen met onze gids Dadu beginnen we de tocht met een stevige klim. Nu blijkt dat we toch nog niet helemaal gewend zijn aan de hoogte. Voetje voor voetje klim ik de berg op. Gelukkig heb ik mijn wandelstokken bij me, wat extra steun geeft en waarmee ik me omhoog kan drukken.
Boven aangekomen rusten we wat uit voordat we de hoogvlakte oversteken.
lees verder.........
|
| 2003 Alaska / Canada
| 2002/2003 Zuid Afrika
|
We rijden over een prachtige weg in noordelijke richting naar Denali NP en zien na een tijdje in de verte Mount McKinley liggen. Met 6194 meter de hoogste berg van Noord-Amerika.
We zetten voor drie nachten onze tenten op en rond het kampvuur leren we elkaar een beetje beter kennen. Andrew vertelt hoe te handelen als je onverwachts een beer tegenkomt.
lees verder.........
|
Tijdens een late middag gamedrive stuiten we op een boze olifant. We staan met de truck op een doodlopende weg als er een olifant aankomt die zijn weg door ons ziet versperd.
We kunnen nog maar een klein stukje achteruit tot het einde van de weg en zien de olifant boos op ons afkomen. Na wat heen en weer gewiebel draait de olifant zich om en kunnen we opgelucht ademhalen, het gevaar is geweken.
De olifant vervolgt zijn weg en wij hebben de weg weer vrij om verder te rijden.
lees verder.........
|
| 2002 Ecuador
|
2001 Nepal / Tibet
|
Overdag wandelen we over de Galapagos eilanden tussen de zeeleeuwen en leguanen door.
Op nog geen halve meter van ons vandaan zit een albatros op haar nest en vliegen blauw-voet-jan-van-genten af en aan.
Rondom de eilanden en rotsen snorkelen we en zien regelmatig haaien onder ons door zwemmen. Mooi koraal vind je hier niet, maar wel veel vissen in allerlei maten en kleuren.
Ieder eiland dat we bezoeken is weer anders. De ene keer zijn er mooie zandstranden, een andere keer lopen we over de rotsen het eiland op.
lees verder.........
|
In de loop van de morgen vertrekken we per vliegtuig naar Lhasa, de hoofdstad van Tibet.
Lhasa ligt op ongeveer 3750 meter hoogte en dat is vanaf de 1200 meter in Nepal een behoorlijk snelle stijging.
Bij het verlaten van het vliegveld heb ik dan ook wat last van de hoogte, maar deze zal in de loop van de dag langzaam over gaan.
Door de bezetting van China zijn er scherpe controles bij aankomst op het vliegveld en moet ik mijn boek "Zeven jaar in Tibet" bij de douane achter laten.
lees verder.........
|
| 2000/2001 Nieuw Zeeland
|
2000 Filippijnen
|
De bedoeling was om met de boot over te steken, maar door een onduidelijke fout lukt dat niet en nemen we het vliegtuig naar Christchurch. Hier vandaan maken we een rondje Zuidereiland.
Het is prachtig weer als we met de boot de oceaan op gaan op zoek naar de walvissen.
Het geluk lacht ons toe. Wel vier keer zien we een walvis die met een sierlijke boog, zijn staart hoog opheffend, een duik de diepte in neemt, waarna hij voor 40 tot 60 minuten onder water blijft.
lees verder.........
|
 Met jeepney's, een typisch Filippijns vervoermiddel, rijden we naar Banaue. Hier begint een drie-daagse trek naar enkele Ifugao-dorpen.
Drie dagen lang zullen we wandelen over de ruim 2000 jaar oude rijstterrassen. De totale lengte van deze terrassen wordt geschat op meer dan 20.000 kilometer en worden gerekend tot een van de wereldwonderen.
Afwisselend lopen we door nevelbossen en over rijstterrassen. Het smalle pad van hooguit een halve meter breed waarover we lopen is de afscheiding tussen de terrassen.
lees verder.........
|
| 1999 Uzbekistan / Kirgizië / China / Pakistan
|
1998/1999 Argentinië / Chili
|
 Eeuwenoude moskeeen, minaretten en madrasah's zijn de stille getuige van de eens bloeiende handelsstad.
In de drukke bazaars wordt allerlei waar aangeboden en bespreekt men onder het genot van een lekker kopje thee de laatste ontwikkelingen.
Tijdens een rondrit door de stad bezoeken we onder andere de Kalyan moskee met zijn 47 meter hoge minaret.
lees verder.........
|
 De 700 kilometer lange treinreis is een hele gebeurtenis. Je waant je in een andere tijd als je in de mahoniehouten banken met fluwelen zittingen van het uitzicht en de ondergaande zon geniet. Na een heerlijke maaltijd in de restauratiewagon begeven we ons terug naar onze coupe, die dan omgebouwd is tot slaapcoupe.
De regen valt met bakken uit de hemel als we het station van Temuco bereiken.
Na een vlug ontbijt op de plaatselijke markt rijden we per bus naar Pucon, de startplaats voor enkele schitterende dagen.
lees verder.........
|
| 1998 Jemen
|
1997 Maleisisch Borneo
|
 Het hotel in Sana'a is in dezelfde bijzondere bouwstijl opgetrokken als de overige soms 400 jaar oude huizen in de binnenstad. De eerste verdieping van de traditionele huizen is gebouwd van steen, terwijl de hogere verdiepingen vaak van leem zijn opgetrokken. Boven de ramen worden gipsen friezen geplaatst waartussen gekleuren ruiten worden geplaatst (takhrim ramen).
lees verder.........
|
 Doordat het nu het eind van de droge periode is, is het waterpeil van de rivier zeer laag. Zo laag zelfs dat het onmogelijk is om met een volle boot door te varen. De enige oplossing is dan ook uitstappen en een stukje lopen naar dieper water. Dat dit diepere water soms onverwacht snel komt laat zich raden, een nat pak tot op borsthoogte is dan ook onvermijdelijk.
Bij het longhouse aangekomen worden de 's middags officieel begroet door de 'Tuah Rumah', de hoofdman, met een officiele welkomsceremonie. Na het slachten van een haan en enkele welkomsdansjes worden we onthaald met heerlijke tuak, een eigen gestookte rijstwijn die zeer goed smaakte.
lees verder.........
|
Henk Superbyte